Reisverslag uit Botswana: Kennismaking met de Okavango-delta

In mei 2019 keerde onze Afrika-expert Winnie terug naar de Okavango-delta, 8 jaar nadat ze er voor het laatst was geweest.

Het eerste dat me opvalt, is de geur.

Het ruikt er naar de Okavango-delta. Ik herken het van mijn eerdere bezoeken en ik voel me meteen thuis. Het is de geur van wilde salie. De struiken staan overal hoog, en zodra we er langs rijden, prikt de geur in mijn neus.

Ik ben in Botswana. En ik ben via het Moremi wildreservaat in de Okavango-delta op weg naar het Khwai-gebied aan de oostkant van de delta. Khwai is een zogenaamd “concession”-gebied, wat wil zeggen dat de plaatselijke bevolking in dit gebied het beheer in handen heeft en de inkomsten binnenkrijgt. Daarom is het ook zo dat zij de regels bepalen. En hier in Khwai betekent dat dat je er – in tegenstelling tot Moremi dat door de overheid wordt beheerd – ‘s avonds een gamedrive mag maken en ook gedeeltelijk off-road mag rijden.

Het landschap is zeer gevarieerd. Een aantal gebieden wordt gekenmerkt door gigantische mopane-bomen die goed gedijen in de kleigrond. Sommige gebieden doen bijna spookachtig aan. Soms komen de platte stukken land onder water te staan en door het water gaan de bomen dood. Als het water eenmaal weer in de grond is opgenomen, zijn alle bladeren van de bomen gevallen en steken de bomen met een bijna zilverachtige gloed tegen de blauwe lucht af. We zijn natuurlijk in de Okavango-delta, dus op sommige plekken is er het hele jaar door water. Dat kan het water zijn dat uit het hoogland van Angola komt, of het water dat in de regentijd valt. Door het water zijn er groene en weelderige stukken. De reigers staan er op één been, de papegaaien en bijeneters verdringen zich aan de waterkant en trekken zodanig de aandacht dat je bijna vergeet dat hier ook veel nijlpaarden zijn.

Wat op mij altijd het meeste indruk maakt in Botswana is het gevoel dat je er in de wildernis bent.

Misschien komt dat doordat ik weet dat een gedeelte van de olifanten uit Zimbabwe, Namibië en Angola afkomstig is. Ze zijn gevlucht voor de burgeroorlog en stropers en al is de burgeroorlog in Angola al lang afgelopen, toch hebben de olifanten een geheugen als …tja, een olifant. Er zullen een aantal generaties overheen gaan, voordat ze weer terug durven te keren naar “huis”. Maar het feit dat ze naar huis kunnen gaan op het moment dat ze dat besluiten, zonder dat ze door een hek of grens worden tegengehouden, dat vind ik geweldig.

Misschien komt dat omdat er niet zoveel toeristen zijn. Botswana heeft de reputatie dat het een erg duur safariland is dat alleen betaalbaar is voor de rijken. Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Maar het draagt wel bij aan het gevoel dat je je echt in de wilde natuur bevindt, als je je luipaard niet met een hele reeks andere safari-auto’s hoeft te delen!

Het kan ook zijn omdat ik weet dat alle tentenkampen in Botswana voortdurend van plaats moeten veranderen, omdat ze de dieren niet mogen storen. Hier zijn de dieren en de natuur de baas.

Hoe dan ook heb ik in Botswana altijd het gevoel dat ik meedoe aan een natuurprogramma van de BBC, met op de achtergrond de geur van wilde salie.

Winnie, TourCompass